JODO


Drużynowy Wicemistrz Europy 2009 i 2019

Broń treningowa

  • Jo - drewniany kij o średnicy 8 bu (ok. 2,42 cm) i długości 4 shaku, 2 sun i 1 bu (ok. 127,6 cm)
  • Tanjo - drewniany kij o długości ok. 90 cm
  • Bokken (bokuto) - drewniany miecz długi
  • Kodachi - drewniany miecz krótki
  • Kusarigama - japoński sierp z dołączonym łańcuchem, na końcu którego znajduje się kula
  • Jitte/Jutte - drewniana/metalowa broń o długości ok. 45 cm z hakiem (kłem)
  • Tessen - bojowy wachlarz

Ubiór treningowy

  • Hakama – szerokie, plisowane spodnie
  • Jodogi (kendogi) – bluza do ćwiczeń jodo/kendo
  • Obi – szeroki pas (ok 6 cm)

Typowymi kolorami hakama/keikogi są w jodo, podobnie jak w kendo, biały i granatowy.

Jeśli zainteresowała Cię sztuka walki jaką jest jodo zachęcamy do skontaktowania się z najbliższym klubem lub sekcją klubu zrzeszonego w Polskim Związku Kendo. Listę klubów i sekcji można znaleźć w zakładce PZK.

Odwiedź stronę internetową, fanpage na Facebook lub skontaktuj się z klubem telefonicznie. Pozwoli Ci to uzyskać informację o naborach, godzinach oraz dokładnej lokalizacji treningów, a także zorientować się podstawowych zasadach funkcjonowania klubu. Większość klubów jodo dysponuje sprzętem dla początkujących, na pierwszy trening będzie więc potrzebny jedynie wygodny strój sportowy.

Pamiętaj! Jodo jest sztuką walki bez żadnych ograniczeń wiekowych, nigdy nie jest za późno żeby zacząć ćwiczyć.

Do zobaczenia na treningach!

Już w trakcie II Wojny Światowej Shimizu Sensei zaczął przewodzić organizacji Dai Nihon Jodo Kai i oficjalnie zmienił nazwę jo-jutsu na jodo. Wiele osób twierdzi, że spory wpływ na to miał Jigoro Kano, podobnie zresztą jak na podjętą przez Shimizu decyzję o uproszczeniu jodo, stworzeniu ćwiczeń podstawowych kihon i powolnemu zmierzaniu w kierunku stworzeniu w latach 60-tych XX wieku 12 Zen Nihon Kendo Renmei (Seitei) Jodo kata.

(jap. 杖道) – współczesna odmiana japońskiej szermierki jōjutsu, prowadzona przy użyciu kija, zwanego jō.

Tradycyjnie Jo ma długość około 127,6 cm (4 shaku, 2 sun i 1 bu) i średnicę 2,42 cm (8 bu) i jest wykonane z białego dębu japońskiego. „Wynalezienie” go przypisuje się Muso Gonnosuke a datuje na koniec XVI wieku.

Wiele legend spowija powstanie Jo-jutsu albo Shinto Muso Ryu a najsławniejsza z nich łączy je z postacią słynnego szermierza Musashi Minamoto (Shinmen Musashi No Kami Fujiwara No Genshin jak brzmiało jego pełne nazwisko). Zgodnie z nią Muso Gonosuke miał wyzwać Musashiego na pojedynek na górze Homan a ten ostatni z łatwością pokonał go stosując techniki dwóch mieczy – Niten Ichi Ryu. Załamany porażką Gonosuke, w momencie pojedynku sławny szermierz, porzucił sztukę wojenną i oddał się medytacjom w świątyni. Tam po wielu dniach postu i medytacji doznał olśnienia i odkrył sekrety jo, broni bez początku i końca... Historycznie rzecz biorąc niewiele przemawia z prawdziwością tej legendy co oczywiście nie zmienia faktu, że tak czy inaczej Muso Gonosuke łącząc większy niż przy użyciu miecza zasięg, większą szybkość niż w tradycyjnym znacznie dłuższym kiju, techniki pchnięć włócznią yari oraz szerokie, obszerne techniki halabardy naginata stworzył unikalny i bardzo skuteczny sposób walki z uzbrojonym przeciwnikiem ukierunkowany nie na jego zabicie a na zniechęcenie do dalszych ataków i kontrolowanie jego poczynań. Wyraźnie nacechowane filozofią buddyjską jodo kładzie wielki nacisk na trening umysłu, wywieranie psychicznej i fizycznej presji, sztukę uników, bloków i ataków wyprzedzających.